Κρεμμυδοντοματοπατατοχώρα

Μια φορά κι ένα καιρό στην κρεμμυδοντοματοπατατοχώρα ζούσαν πολλές ντομάτες, πολλά κρεμμύδια και πολλές πατάτες. Όλα ήταν καταπληκτικά κι όλοι περνούσαν τέλεια. Οι πατάτες έλεγαν χοντροκομμένα αστεία που τους έκαναν όλους να χαχανίζουν. Οι ντομάτες έλεγαν πονηρά αστεία που τους έκαναν όλους να κοκκινίζουν, και τα κρεμμύδια έλεγαν λυπητερά αστεία και τους έκαναν όλους να δακρύζουν.

Οι χώρα τους είχε ποτάμια από κέτσαπ, βράχους από κρεμμύδια και βουνά από πουρέ πατάτας. Όλα ήταν καλά κι ωραία, μέχρι που ήρθε ο δόκτορ Μεταλλάξιους. Αυτός τους μετάλλαξε όλους. Οι ντομάτες έγιναν μωβ, οι πατάτες κόκκινες και τα κρεμμύδια έγιναν πράσινα σαν αγγούρια. Αλλά ο δόκτορ Μεταλλάξιους έκανε κι άλλα πειράματα στη χώρα τους. Έφτιαξε κάτι σπόρους που έβγαιναν από τη γη τέρατα ντομάτες, τέρατα πατάτες και τέρατα κρεμμύδια. Αυτά άρχισαν να κυνηγούν τις καλές ντομάτες, τις καλές πατάτες και τα καλά κρεμμύδια.

Έγινε μεγάλος πόλεμος. Οι ντομάτες δίνες μπουνιές στις κακές πατάτες. Τα κρεμμύδια δίναν καρπαζιές στις κακές ντομάτες. Οι πατάτες κλωτσούσαν δυνατά τα κακά κρεμμύδια. Κι εκείνα όμως ήταν δυνατά. Τα κακά τερατοκρέμμυδα τούς έριχναν σπρέι δακρύων. Οι κακές τερατοντομάτες τους έριχναν καυτερή κέτσαπ. Και οι κακές τερατοπατάτες τους έριχναν καυτό λάδι τηγανίσματος.

Στο τέλος όμως, οι καλοί κατάφεραν να εξοντώσουν τα τέρατα. Και τότε όλοι μαζί όρμησαν στον Δόκτορ Μεταλλάξιους και του είπαν «Θα σε αφήσουμε ελεύθερο, αρκεί να μας κάνεις όπως πριν και να μην ξαναπατήσεις στη χώρα μας!» Εκείνος, τους έκανε όλους κανονικούς και έφυγε γρήγορα. Έτσι πέρασαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Κωνσταντίνος Μπιμπίτσος 

(το έγραψε σε ηλικία 9 ετών για μια σχολική εργασία)