Eίναι η ψυχή σου το τοπίο που επιλέγουν
κομψές στολές και μάσκες να διαβούν,
το φλάουτό τους παίζουνε, χορεύουν,
κι όμως μια θλίψη στα κουστούμια που φορούν.
Ακόμα κι όταν σε μινόρε τραγουδούνε,
τις νίκες της αγάπης, της ζωής και αντιστρόφως,
την ευτυχία να πιστέψουν δεν μπορούνε,
λιώνουν οι νότες τους στο σεληνόφως,
Το φέγγος το ήρεμο, το όμορφο, το θλιβερό,
μέσα στα δέντρα, στα πουλιά γεννά ονειροθαύματα,
στα σιντριβάνια εκστασιάζει τα νερά,
στα σιντριβάνια τα ψηλά, τα ανάμεσα στα αγάλματα.
Απόδοση στα Ελληνικά, Ιωάννα Αμπατζή 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου