ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ  

Για  να αναφερθεί ένα λογοτεχνικό κίνημα στην ιστορία θα πρέπει να έχει πέρα από εκφραστές και αρκετούς υποστηρικτές.  Ανάλογα με τον αριθμό και των δύο το λογοτεχνικό ρεύμα ή κίνημα θεωρείται μεγάλο ή μικρό, διαρκεί πολύ ή λίγο. Υπάρχουν λογοτεχνικά ρεύματα που έχουν τις ρίζες
τους στην αρχαιότητα και συνεχίζουν να έχουν εκφραστές ακόμα και σήμερα (πχ κλασσικισμός), ενώ άλλα άνθισαν για πολύ λίγο σε εποχές ανακατατάξεων, πολέμων, γενικής αναταραχής και αποτελούν πλέον αναφορά στα τότε δρώμενα (πχ Ντανταϊσμός). Τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά ρεύματα από την αρχαιότητα ως σήμερα είναι, με χρονολογική σειρά:

1.      Κλασσικισμός

2.      Ρομαντισμός

3.      Συμβολισμός

4.      Ρεαλισμός

5.      Νατουραλισμός

6.      Υπερρεαλισμός

7.      Λογοτεχνία του παραλόγου

8.      Νέα λογοτεχνία

Πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να κατατάξουμε έναν συγγραφέα ή ένα κείμενο σε μία μόνο κατηγορία γιατί μπορεί να υπάρχουν επιρροές από διάφορα είδη είτε στο έργο είτε στο στυλ γραφής του συγγραφέα. Η θεωρία της Λογοτεχνίας ασχολείται με αυτόν τον τομέα και αναλύει τα κείμενα ώστε να ανιχνεύσει διαφορές και ομοιότητες με λογοτεχνικά ρεύματα αλλά και την πρωτότυπη συνεισφορά του κάθε έργου.

Ο κάθε καλλιτέχνης, συγγραφέας, δημιουργός γενικότερα ονειρεύεται να διαφοροποιηθεί από τα υπάρχοντα λογοτεχνικά ρεύματα, προκειμένου να δημιουργήσει τη δική του σχολή. Η ρήξη αυτή στη θεωρία της ψυχο-σημειωτικής ονομάζεται το σύμπλεγμα του Οιδίποδα (όρος του Φρόυντ), γιατί ο συγγραφέας από τη μια είναι εξ ορισμού δεμένος με την παράδοση που τον γαλούχησε κι από την άλλη ζητά να την αποτάξει.

Κάθε λογοτεχνικό ρεύμα έχει τους κύριους εκφραστές του και τον «πατέρα» του. Διάφορες λογοτεχνικές διαμάχες έχουν γίνει ανά καιρούς προκειμένου να οριστεί ως αρχηγός ενός ρεύματος αυτός ή ο άλλος δημιουργός, ή να βρεθούν τα πρώτα ψήγματα του είδους σε κάποιο έργο νωρίτερα από την εποχή που κατ’εξοχήν εμφανίστηκε το λογοτεχνικό ρεύμα.